Column Ernst de Jong: "O, o, Den Haag"

Den Haag en energie – je wordt er knettergek van.

Het is vaak beangstigend hoe onze regering en volksvertegenwoordigers maar achter de hardste roeper of de grootste hype aanlopen. Ze weten niet waar ze het over hebben en de gevolgen van hun intenties en zelfs daden kunnen ze al helemaal niet overzien. Neem bijvoorbeeld het onderwerp “energie”. Na de Industriële Revolutie en zeker sinds de 2^e wereldoorlog is ons energieverbruik enorm toegenomen. Het gemak dient de mens, wij hebben een koelkast, een auto, een airco, een brommer, oplaadbare telefoons en ander apparatuur waar een batterij in moet. We nemen meerdere keren per jaar een vliegtuig alsof het niets is. Wat we ook doen, het kost energie. Sinds de jaren 70 van de vorige eeuw groeit het bewustzijn dat energie vaak ten koste gaat van het milieu, we kappen bossen, verbranden steenkool en andere fossiele grondstoffen, halen gas uit de grond maar vergeten er iets terug in te stoppen zodat de aarde broos wordt en vele aardbevingen er het gevolg van zijn. De CO2 uitstoot zorgt ervoor dat de aarde langzaam maar zeker aan het opwarmen is hetgeen de ijskap doet smelten. Ook extremer weer en het verdwijnen van veel flora en fauna zijn een bekend gevolg. Er worden partijen opgericht die als speerpunt hebben het milieu te beschermen en zelfs als ze niet direct in de regering zitten groeit er een bewustzijn bij andere partijen. Elke partij heeft wel een paragraaf ‘milieu en natuur’ in zijn partijprogramma. Je zou zeggen: Dat is toch een mooie ontwikkeling?” Laten we er maar eens dieper op ingaan en ons eens beperken tot de ontwikkelingen van de afgelopen 20 jaar.

Biodiesel was de nieuwe toverformule. Diesel uit plantaardige grondstoffen zoals palmolie was de oplossing. Slimme bedrijven wisten gigantische subsidies los te peuteren, biodiesel fabrieken werden gebouwd en ja…. Tropisch oerwoud werd in record tijd gekapt om palmbomen te laten groeien zodat er een enorme hoeveelheid palmolie vanuit bijvoorbeeld Maleisië en Indonesië verscheept kon worden naar de andere kant van de aardbol in grote zeeschepen die niet persé milieu vriendelijk waren. Het heeft zeker 15 jaar geduurd voordat we erachter kwamen dat dit niet de oplossing was.

Toen kwamen we op het geweldige idee dat wanneer we biomassa gaan verbranden , we twee vliegen in één klap slaan. Afval, waar we niet mee weten waar naar toe, wordt verbrand en we wekken weer ‘schone’ energie op. We bouwden energie installaties die zóveel afval nodig hebben dat er in de Baltische staten en Rusland zóveel bos moet worden gekapt, die ook weer vervoerd moet worden met grote zeeschepen en ja het heeft even geduurd maar inmiddels begrijpen we met z’n allen dat ook dit niet de juiste milieuvriendelijke manier is die we voor ogen hadden. Ik hoef je niet te vertellen dat ook dit ‘fantastische ‘ idee waar we nu van terugkomen heel veel aan subsidie heeft gekost. Gelukkig kwam er met name in de laatste 5-10 jaar weer een nieuw project bovendrijven en dat is de elektrische auto. De auto is schoon, heeft geen uitlaat. Een briljant idee waarvan de overheid vindt dat dit met subsidie gestimuleerd moet worden. Ach, ach, bijna iedereen heeft inmiddels een hybride of zelfs een Tesla voor de deur staan. Niet altijd vanwege het milieu, maar vaak ook vanwege de lage bijtelling die mogelijk is door de genereuze subsidie die de overheid ter beschikking stelt. De waarheid is dat de energie die nodig is om de batterij van zo’n auto elke keer weer op te laden voor iets minder dan 90% komt uit kernenergie, kolen, gas of hout en dat terwijl de nieuwste dieselauto’s super zuinig en super schoon zijn en het milieu veel minder belasten. En dan heb ik het nog niet eens over de belasting van milieu en natuur om een batterij te fabriceren en aan het eind van zijn levensduur weer af te breken. Zoals je weet zijn kleine pennlite batterijen zeer giftig, daarom leveren we ze altijd keurig netjes in bij speciale verzamelpunten voor batterijen. Hoe giftig en belastend zouden die grote batterijen, bedoeld voor elektrische auto’s, voor het milieu zijn?

Hoeveel subsidie zal er in de komende jaren nog richting zulke projecten gaan omdat goed bedoelende politici graag willen aantonen dat het milieu ze aan het hart gaat? Helaas kunnen ze niet overzien wat voor schade ze aanrichten en helaas hebben  de ministeries ook niet de kennis in huis om hun minister nu eens goed te adviseren.

Er moet iets veranderen. Wij moeten het zoeken in a-politieke oplossingen. Misschien een denktank bestaande uit hele slimme wetenschappers, ex-Captain’s of Industry en meer van dit soort lui die niet in zo’n denktank gaan zitten om carrière te maken, maar uit ideële motieven en bewezen hebben iets te kunnen. Deze denktank zou wellicht ter beschikking moeten staan aan het kabinet en de Staten Generaal.

Ik voorzie een mooie spaarpot opdoemen door het niet meer verspillen van belastinggeld aan verslindende subsidies.

Ernst de Jong

Gepubliceerd: 30 augustus 2020 om 12:00 uur, geschreven door Elbert Huijts