Column Ernst de Jong: 'Een onvervalst Amsterdams intermezzo'

Ernst de Jong is een 56-jarige geboren Amsterdammer die sinds 2006 in Nieuw Oosteinde woont. Hij werkte 28 jaar als handelaar in grondstoffen, maar timmert dit jaar als zelfstandig ondernemer aan de weg. Naast diverse opdrachten als Consultant en Interim Manager, verkoopt hij bestaand hout, uit Rusland in de Benelux. Dit hout wordt weer gebruikt in het interieur of er worden weer meubels van gemaakt. Schrijven vindt hij leuk, vandaar dat hij zich aansloot bij de redactie van Radio Aalsmeer en nu ook als columnist. Iedere twee weken verschijnt er een pennenvrucht van zijn hand. Vandaag column nummer 26: ‘Een onvervalst Amsterdams intermezzo’.

Alweer ruim 13 jaar woon ik met veel plezier in Aalsmeer. Dat wil niet zeggen dat ik niet graag meer in Amsterdam kom, integendeel. Al ruim 40 jaar kom ik bij dezelfde kapper middenin de Jordaan. Natuurlijk is daar veel veranderd en zijn de mensen die daar komen niet enkel meer Jordanezen. Maar van de week speelde zich daar weer een typisch Amsterdams tafereeltje af dat ik graag met je deel.

Mijn haar werd nog gewassen bij de wastafel toen Tante Greet binnenkwam. Tante Greet, een dame van rond de 75 jaar woont haar hele leven al in de Jordaan en dat is goed te horen: “Hi Tuur, dag lieferd, dat is een tijd geleje zeg. Ik denk wel 1,5 jaor dat ik niet meer geknip ben. Mot je luistere, ik ben vanmorgen geprikt. Jao met Astraseneca maor dat ken me niks schele. Risico loop je overal. Net nog, werd ik toch bijna door een Gleufeglijer van me sokken gereje. Ik seg nog tege die trambestuurder. Sal effe lekker sijn, ben ik net geprikt en ken ik weer gaon leeffe en dan rijdt jij me van m’n sokken. Niet normaol toch? Van die prik voel je echt helemaol niks hoor. Ik most wel nog een kwartiertje blijffe sitten van die dame, omdat ik anders misschien duisilig sou worden. Ik niet hoor… Ik sat te stuittere in mijn stoel want ik wilde eerst naar jouw om een afspraok te maoke voor het knippen want dat is hard nodig. En daorna ga ik naor mijn kleinkind, die kent me niet meer terug. We hebbe natuurlijk wel, hoe noem je dat, gebeld en dan kanje elkaaor sien, geskyped ja. We hebben natuurlijk wel geskyped maor ik kannie wachte om hem weer echt te sien seg maor. Heb je vanmiddag nog een gaotje voor me, schat?” 

Ook al puilde de agenda uit, natuurlijk werd er voor Tante Greet een gaatje gevonden. Toen tante Greet druk pratend en vooral heel vrolijk de zaak verliet keerde de rust terug. Het geluid van een föhn, zachte gesprekken tussen de kappers en de klanten kwamen in plaats van de enthousiaste Tante Greet, maar iedereen zat met een glimlach op zijn of haar gezicht en had duidelijk genoten van dit onvervalst Amsterdams intermezzo.

Ernst de Jong

Foto: Pixabay

Gepubliceerd: 18 april 2021 om 12:00 uur, geschreven door Elbert Huijts