Column Ernst de Jong: 'My name is Bond'

Ernst de Jong is een 56-jarige geboren Amsterdammer die sinds 2006 in Nieuw Oosteinde woont. Hij werkte 28 jaar als handelaar in grondstoffen, maar timmert dit jaar als zelfstandig ondernemer aan de weg. Naast diverse opdrachten als Consultant en Interim Manager, verkoopt hij bestaand hout, uit Rusland in de Benelux. Dit hout wordt weer gebruikt in het interieur of er worden weer meubels van gemaakt. Schrijven vindt hij leuk, vandaar dat hij zich aansloot bij de redactie van Radio Aalsmeer en nu ook als columnist. Iedere twee weken verschijnt er een pennenvrucht van zijn hand. Vandaag column nummer 40: ‘My name is Bond’.

Het is ongeveer één keer in de vier jaar dat ik naar de bioscoop ga. Vaker heeft geen zin omdat ik meestal in slaap val, maar voor de nieuwe James Bond film maak ik graag een uitzondering. En ja, als we dan gaan, dan doen we het ook goed. We reserveren een loge in het Tuschinski theater zodat het toch iets feestelijks heeft. Je wordt naar de loge gebracht en er wordt gevraagd of je iets wil drinken en daar een tapas bij geserveerd wil hebben. De witte wijn was prima op temperatuur en weinig op aan te merken. De tapas echter bestond uit een grote zak enorm zoute chips alsof de hele bioscoop ervan mee moest genieten.  Ik heb mijn best gedaan, maar de helft van de zak chips heb ik gelaten voor wat het was. Bovendien is het niet zo gepast om tijdens de film te kraken door het eten of met je hand in de bekende chipszak te graaien. Enfin, deze film heeft lang op zich laten wachten en het is de laatste keer dat Daniel Craig de rol van James Bond vertolkt, dus was de verwachting hooggespannen. Zoals gebruikelijk word je in het begin van de film overladen met adembenemende stunts in een al even indrukwekkend landschap en een mooi dorp in Zuid Italië. Er zijn bovendien auto’s van stal gehaald uit oude Bond films die voorzien waren van alle moderne snufjes die je van een James Bond film mag verwachten. Verder was het een mooie film met een aardig verhaal maar, en dit is natuurlijk heel persoonlijk, ik miste de gebruikelijke humor van de James Bond, ik miste de glamour van chique casino’s waar opvallend charmante dames paraderen met hun niets verhullende jurken en decolletés waar je helemaal in verdrinkt. Ook Q was niet op z’n best met al zijn gadgets die nog niet geheel ontwikkeld of getest waren.  Al met al gewoon een leuke actiefilm die helaas niet afloopt zoals we mogen verwachten van James Bond waarbij hij drijvend in een bootje, of iets dergelijks, nog even geniet van zijn nieuwe vrouwelijke aanwinst alvorens hij zich weer meldt bij MoneyPenny en M op het hoofdkantoor van de MI6 in London. Na de film heerlijk gedineerd in één van de gezellige restaurants aan de Poel die Aalsmeer rijk is. Kortom het was weer een heel gezellig avondje uit.

Ernst de Jong

Foto: Pixabay

Gepubliceerd: 17 oktober 2021 om 12:00 uur, geschreven door Elbert Huijts