Column Ernst de Jong: 'Ingewikkelde tijden'

Ernst de Jong is een 56-jarige geboren Amsterdammer die sinds 2006 in Nieuw Oosteinde woont. Hij werkte 28 jaar als handelaar in grondstoffen, maar timmert dit jaar als zelfstandig ondernemer aan de weg. Naast diverse opdrachten als Consultant en Interim Manager, verkoopt hij bestaand hout, uit Rusland in de Benelux. Dit hout wordt weer gebruikt in het interieur of er worden weer meubels van gemaakt. Schrijven vindt hij leuk, vandaar dat hij zich aansloot bij de redactie van Radio Aalsmeer en nu ook als columnist. Iedere twee weken verschijnt er een pennenvrucht van zijn hand. Vandaag column nummer 49: ‘Ingewikkelde tijden’.

Datgene wat niemand, een maand geleden, had kunnen bevroeden is waarheid geworden. Er is in Europa een oorlog uitgebroken die kan uitgroeien tot een grote mondiale tragedie voor mens en milieu. Niemand, van de vele contacten die ik heb in Rusland en Oekraïne, wil deze oorlog, maar ze worden ertoe gedwongen. Slechts één man met een kleine groep aanhangers in Rusland, maar ook in het buitenland (helaas zélfs volksvertegenwoordigers in ons kleine landje) is voorstander van deze misselijkmakende lynchpartij… Het bijna dagelijkse contact met mijn relaties in Kiev leert mij dat deze oorlog van mensen mónsters maakt. Als voorbeeld noem ik een relatie met wie ik al 25 jaar zaken doe. Het is gewoon een hardwerkende brave man die zich, na zijn studententijd heeft opgewerkt tot een zeer succesvol zakenman, waarbij ethiek altijd zeer hoog in het vaandel heeft gestaan. Deze man schept er nu behagen in om appjes te sturen dat hij, nu zijn gezin in veiligheid is gebracht, gaat helpen met vechten met als doel “zoveel mogelijk Russen te doden”. Aan de andere kant in Rusland, ligt Taganrog, een stad gelegen aan de oevers van de Azov zee, vlak bij de Oekraïense grens. Daar woont een man, met wie ik al jaren bevriend ben, die zich rot schaamt voor wat het Kremlin allemaal uitspookt in zijn buurland waar hij notabene héél veel vrienden heeft. Meer en meer is hij van informatie verstoken. Aan de hand van ons dagelijkse contact merk ik meer en meer dat deze man niet meer openlijk durft te spreken, bang dat hem of zijn gezin iets aangedaan wordt.

Los van het nucleaire gevaar wat op de loer ligt, hebben we te maken met een oorlog die ieders leven zal beïnvloeden. En ofschoon óns leven gewoon doorgaat zien we dat een ‘topic’ als corona heeft plaatsgemaakt voor veel afschuwelijkere thema’s als dood en verderf. Zeventien miljoen virusexperts hebben zich nu omgedoopt tot Poetin-kenner.
Europese leiders staan voorop om, mijns inziens terecht, hun steun te betuigen aan het Oekraïense volk. De vraag rijst dan wel: “hoe zit het met die duizenden jonge Russische soldaten die tegen hun zin in de dood in worden gejaagd?” Zoals in elke oorlog, zijn hier alleen verliezers.

Ik werd vanmorgen gebeld door een Groningse stichting die elk jaar kinderen uit Wit Rusland een vakantie van zeven weken aanbiedt in Nederland om hun zwakke gezondheid, als gevolg van de “Tsjernobyl ramp” iets te verlichten. De vraag was of ik mee wilde denken, nu Wit Russische kinderen voorlopig niet deze kant op zullen komen, om een nieuw doel te vinden voor het geld dat de stichting heeft. Er wordt gedacht om dit bedrag te besteden aan slachtoffers in Oekraïne. Een mooi gebaar wat juist in deze tijden aantoont dat er ook veel goeds in de wereld gebeurt.

Ik vroeg mijn Groningse vriend hoe het met hem persoonlijk gaat en of hij vorderingen maakt met de tegemoetkoming van de staat waar hij recht op heeft omdat zijn huis schade heeft opgelopen als gevolg van de gasboringen in Groningen. Hij begon te lachen. Hij vertelde dat het totale bedrag dat de overheid aan de Groningers moet uitkeren ongeveer 5 miljard euro bedraagt. Er zou voldoende aardgas in Groningen liggen dat kan worden opgepompt om voorlopig heel Europa te kunnen voorzien. Het Russische gas kan dus gewoon per direct worden afgesloten. Met de huidige gasprijzen zou bovendien de schadevergoeding, waar de Groningers recht op hebben, lachend betaald kunnen worden. Er zijn zeer weinig Groningers, aldus mijn vriend, die hierop tegen zouden zijn, maar in politiek Den Haag zijn ze nog niet zover. Die zijn bezig met de gemeenteraadsverkiezingen en het winnen van de gunst van de kiezers. Misschien is het een idee om eens te beginnen met besturen, regeren van ons land, in deze uitdagende tijden. Lieve mensen, we zitten op een goudmijn waarbij we, met instemming van de Groningers, meneer Poetin dwars kunnen zitten, de uitgaven van de afgelopen twee jaar als gevolg van de coronacrisis kunnen terugverdienen en iedereen tegemoet te komen voor de hogere energie uitgaven. Ik zou het wel weten.

De bijgaande foto is deze week genomen door mijn vriend: “Oekraïense hond doet z’n behoefte op Russische raket”.

Ernst de Jong

Foto: Oekraïense hond doet z’n behoefte op Russische raket

Gepubliceerd: 6 maart 2022