Column Ernst de Jong: "Een oorverdovend applaus"

Ernst de Jong is een 58-jarige geboren Amsterdammer die sinds 2006 in Nieuw Oosteinde woont. Hij werkte 28 jaar als handelaar in grondstoffen, maar timmert dit jaar als zelfstandig ondernemer aan de weg. Naast diverse opdrachten als Consultant en Interim Manager, verkoopt hij bestaand hout, uit Oost-Europa in de Benelux. Dit hout wordt weer gebruikt in het interieur of er worden weer meubels van gemaakt. Schrijven vindt hij leuk, vandaar dat hij zich aansloot bij de redactie van Radio Aalsmeer en nu als columnist. Iedere twee weken verschijnt er een pennenvrucht van zijn hand. Vandaag column nummer 67: ‘Een oorverdovend applaus‘.

Wij kunnen niet kijken naar het nieuws of wij zien gewichtig aandoende landvertegenwoordigers, regeringsleiders van over de hele wereld dingen doen die het zonlicht niet kunnen verdragen. Laten we een klein voorbeeldje geven van Oost naar West.
– Xi Ping die de Islamitische Oeigoeren met honderduizenden tegelijk opsluit in kampen of de mensen in Hongkong elke vorm van vrijheid weer heeft afgenomen en nu ook weer eens dreigt het afvallige Taiwan weer op te nemen onder zijn regime.
– Poetin die een buurland binnenvalt en niet schroomt om burgers en burgerdoelen aan te vallen om zijn doel te bereiken. Het aantal slachtoffers aan beide kanten laat hem ogenschijnlijk volledig koud.
– De religieuze leiders in Iran die de opstand van moedige vrouwen, die strijden om zelf te mogen bepalen of ze een hoofddoek opdoen of niet, met harde hand proberen neer te slaan.
– Vele leiders in het Oostelijk deel van de EU, die wel graag geld ontvangen uit de geldpot van de Unie, maar die zich niet willen houden aan de regels van de EU. Regels die niet alleen democratisch tot stand zijn gekomen, maar die ook bekend waren toen de desbetreffende landen lid werden van diezelfde EU.
– Onze eigen volksvertegenwoordiging, die als een stelletje ijdeltuiten alleen maar bezig zijn met het aftroeven van collega-concurrenten met als doel “stemmentrekken”. Één volksvertegenwoordiger maakt het zelfs zo bont dat hij zijn collega’s in de Tweede Kamer maar een stel sukkels vindt én zo stelt dat hij het feit dat een “pracht vent” zoals Poetin Oekraïene binnenvalt de schuld is van het rijke Westen.
– De republikeinen en democraten in de Verenigde Staten die het licht niet meer in elkaars ogen kunnen of willen verdragen. Een oud-president van ditzelfde machtige land die op 6 januari 2021 een dusdanige oproer heeft ontketend, hetgeen bijna tot gevolg heeft gehad dat de democratie omver was geholpen. Wij willen maar niet begrijpen hoe dichtbij deze oud-president bij z’n doel was en hoeveel mensen vrijwel zeker het leven hadden moeten laten in het geval de indringers van het Capitool in Washington een paar minuten eerder waren binnengedrongen en face to face hadden gestaan met de aanwezige senatoren.

Ik kan zo nog even doorgaan, maar het lijstje wordt er sowieso niet mooier op en zeker is ook dat deze column er niet beter van wordt. Ik ben er wel van overtuigd dat de gewone bevolking dit alles met lede ogen aanziet en veelal het slachtoffer is van de krankzinnige daden van onze volksvertegenwoordigers en regeringsleiders. Van de week was dominee Gremdaat op TV en die stelde voor dat er in ons parlement ingevoerd moest worden dat mensen, op een van te voren afgesproken dag elkaar alleen maar complimentjes mogen geven. Dat doet mij denken aan de coronacrisis toen in heel Nederland, maar ook in andere delen van Europa iedereen spontaan ging klappen voor de mensen in de gezondheidszorg.

Zoiets wil ik eigenlijk voorstellen. Iedereen kent de beelden op TV op oudjaarsdag, als verslag wordt gedaan van de jaarwisseling van over de hele wereld van Oost naar West. Wat zou het gaaf zijn wanneer wij om 20.00 uur lokale tijd iedereen 2 minuten lang buiten voor de deur of waar je ook bent gaat klappen. Niet omdat onze regeringsleiders / volksvertegenwoordigers het zo goed doen, maar om ervoor te zorgen dat het oorverdovende applaus, dat begint in Samoa en Kiribatie via Nieuw Zeeland en Australie, aanzwelgt, vervolgens over Europa heen komt om daarna over de Atlantische Oceaan in de Verenigde Staten te horen is. Misschien groeit dan het besef bij onze leiders dat ze niets zijn zonder ons.

Het oorverdovende doch positieve geluid van het applaus moet het schaamrood op de lippen van onze regeringsleiders en volksvertegenwoordiger doen laten verschijnen zolang het applaus duurt. Stelt u zich eens voor: een etmaal lang het geluid van applaus, uit letterlijk alle hoeken van onze wereld, met als doel om alle, al dan niet gekozen, leiders te doen laten inzien dat wij, applaudisserende ‘gewone’ mensen machtiger zijn wanneer wij dat willen.

Iedereen die dit leest, deel vooral dit bericht met je gehele netwerk via LinkedIn, Facebook, Twitter, Instagram, Telegram of anderszins. Laten we met z’n allen tonen dat wij in de meerderheid zijn en daaruit de kracht putten dat wij ertoe doen en dus ook laten zien op geheel onschuldige wijze, waar de macht ligt. Laten wij zondagavond 20 november om 20.00 uur lokale tijd (zodat de stadions in Qatar ook mee kunnen doen) voor slechts twee minuten gaan klappen en een etmaal lang een spontane en positieve wave van applaus laten horen.

Ernst de Jong

Gepubliceerd: 13 november 2022 om 12:00 uur, geschreven door Elbert Huijts