Column: 'Mentale gezondheid'

Op radioaalsmeer.nl verschijnt iedere zondag een nieuwe column geschreven door en voor Aalsmeerders of Kudelstaarters. Deze week de 13e column van Kim Maarse-Verschueren: ‘Mentale gezondheid’. 

Ga ik ‘m wel schrijven of doe ik het toch niet? Eerlijk, mijn hoofd stond er nog niet naar toen ik de deadline van de nieuwe column voorbij zag komen. De afgelopen periode zat ik niet zo lekker in mijn vel. Er gebeurde veel en tegelijkertijd ook heel weinig waardoor ik eigenlijk geen inspiratie had voor een nieuwe column. En is een column over mentale gezondheid nou iets waar mensen op zitten te wachten?

Het blijft een onderwerp dat vaak in de schaduw staat van fysieke gezondheid. Terwijl we ons allemaal inzetten om fit en gezond te blijven, vergeten we soms dat onze geestelijke toestand net zo cruciaal is. En in onze snel veranderende wereld wordt mentale gezondheid steeds belangrijker.

Mentale gezondheid is de toestand van welzijn waarin we ons in staat voelen om de dagelijkse stress te beheren, relaties aan te gaan en bij te dragen aan onze gemeenschap. Maar wat gebeurt er als die balans verstoord raakt? Stress, angst en depressie kunnen ons leven aanzienlijk beïnvloeden, maar vaak wordt er niet over gesproken.

Een van de grootste uitdagingen is het stigma dat nog steeds rond mentale gezondheidsproblemen hangt. Mensen schamen zich om hulp te zoeken, bang om te worden beoordeeld en misschien ook wel te worden veroordeeld.

We leven allemaal met onze eigen verborgen strijd, en voor mij is dat fibromyalgie, een chronische aandoening die elke dag een nieuwe uitdaging met zich meebrengt. Dertien jaar geleden kreeg ik de diagnose en sindsdien is pijn constant aanwezig in mijn leven. De dagen variëren van redelijk goed tot intens pijnlijk, over het algemeen heb ik geleerd om ermee te leven. Ik heb de leukste man ter wereld, twee schatten van kinderen (die ik soms met liefde achter het behang zou willen plakken), een gezellige werkplek en fijne mensen om me heen. Het maakt dat ik heel vaak denk “kom op Kim niet zo zeuren, je schouders eronder, er zijn ergere dingen in het leven”
Ik beschouw mezelf als een gelukkig mens, ondanks de beperkingen die het zo nu en dan met zich meebrengt.

Toch zijn er periodes waarin het leven zwaarder aanvoelt en geeft de fibromyalgie niet alleen fysieke klachten, maar ook mentaal. Het lukt mij dan gewoon even niet meer om mijn schouders eronder te zetten. Dan kost het me moeite om te genieten van de dingen om mij heen. Somberheid, piekeren en een overweldigend gevoel van onzekerheid kunnen me ineens overvallen. De prikkels om me heen komen nog harder binnen en de paniekaanvallen en slapeloze nachten zijn niet ver weg. In die moeilijke momenten word ik gedwongen om terug te keren naar mijn basis. Ik moet beter voor mezelf zorgen, beter luisteren naar mijn lichaam. Niet altijd even makkelijk, vooral niet in een wereld die vaak draait om ‘doorgaan’ en ‘schouders eronder zetten’. Een wereld waarin ik vaak het gevoel heb dat ik mee ‘moet’. Het is verleidelijk om die sombere gevoelens te verbergen, want wie wil er nu een last zijn voor anderen? Inmiddels heb ik geleerd hoe langer je de schijn ophoudt, hoe dieper je valt.

Uiteindelijk hebben we allemaal onze uitdagingen en emoties, dat is het leven. Toch vergeten we vaak dat iedereen anders is in de manier waarop ze omgaan met die uitdagingen. Soms is het gewoon te veel en dan heb je dat extra steuntje nodig, een luisterend oor of een simpele opmerking zoals: “Het komt wel goed, schatje.”

Inmiddels ben ik bekend met talloze tips en trucs om mijn mentale gezondheid op peil te houden, net zoals mijn fysieke gezondheid. Maar wat mij betreft is er één ding dat het allerbelangrijkste is: dat we vaker naar elkaar omkijken. Laten we elkaar vragen: “Hoe gaat het nu echt met je?” En dan niet alleen aan je beste vriend tijdens een biertje of die vriendin met wie je zo kunt lachen. Denk ook eens aan de buurvrouw die al een tijdje alleen is, of die collega die in de pauze altijd alleen zit. De nieuwbakken moeder met gebroken nachten en die dwarse puber die zich zich verstopt onder zijn of haar capuchon.

En laten we die vragen niet alleen stellen, maar ook écht luisteren. Luisteren zonder te oordelen, zonder snel te willen antwoorden of advies te geven. Gewoon aanwezig zijn, in het moment, en de ander laten weten dat hun gevoelens er toe doen.
Laten we de barrières rondom mentale gezondheid afbreken. Het is oké om je niet altijd oké te voelen en soms gewoon even niet sterk te zijn. Misschien kunnen we samen een omgeving creëren waarin openheid over onze struggles niet alleen wordt gewaardeerd, maar ook als normaal wordt beschouwd.

Kim Maarse-Verschueren

Kim Maarse-Verschueren is 39 jaar, geboren en getogen in Aalsmeer.  Ze is getrouwd met Bas, mama van Fay (12 jaar) en Fedde (7 jaar). Lacht graag, heeft fibromyalgie, heeft soms moeite met die “lat” en zou het liefst in de Efteling willen wonen. Naast dat Kim werkzaam is bij Yuverta vmbo Aalsmeer, maakt zij samen met haar dochter een Podcast genaamd “De Brugcast”, die gaat over het gaan naar de brugklas. Ze schrijft graag over de dingen die zij meemaakt in haar dagelijks leven.

Foto: Pixabay (ter illustratie)

Gepubliceerd: 20 oktober 2024 om 9:00 uur, geschreven door Elbert Huijts