Column: 'De grote zwieper'

Op radioaalsmeer.nl verschijnt iedere zondag een nieuwe column geschreven door en voor een Aalsmeerder of Kudelstaarter. Deze week de elfde column van Frans Huijbregts: ‘De grote zwieper‘

Ik was enige weken geleden op vakantie op Gran Canaria en maakte daar veelvuldig gebruik van een elektrische step. Koppie in de zon, wel voor de zekerheid een helmpje op maar gewoon tussen de auto’s, bussen en andere weggebruikers door. Gran Canaria is een relatief klein, overzichtelijk eiland en lopen, fietsen en steppen (en voor langere afstanden de bus, die met prima regelmaat naar alle kanten van het eiland rijdt) volstaat hier meer dan. Je hebt hier een beperkt aantal wegen, onderverdeeld in snelwegen, hoofdwegen en secundaire of bergwegen. Op de snelweg mocht ik van de Guardia Civil niet komen met m’n step – en ze keken er een beetje boos bij – maar op de andere wegen gewoon wel: er is op dit eiland nauwelijks sprake van gescheiden fiets- of wandelpaden en dus: lekker de openbare weg op. Niet alleen ik op mijn step, maar ook de wielrenners, elektrische fietsen, wandelaars (langs de weg), overstekers en hardlopers. Gezellige boel daar, bergop haalde ik de wielrenners in op m’n step, naar beneden scheurden zij mij weer lachend voorbij.

Wat me hierbij opviel, was de medewerking die je hierbij kreeg van de automobilisten, bussen en vrachtwagens. Vermoedelijk realiseren ze zich dat er gewoonweg voor niet-autobestuurders geen andere optie is om ergens te komen, of zijn ze zelf ook in het weekend fietsers (?), maar dan nog: er was begrip, aandacht, ze hielden in, hadden geduld en haalden pas in als hiervoor écht de gelegenheid was. Met een GROTE ZWIEPER, dus meer dan ruim om jou als kwetsbare weggebruiker heen. En dan was het daar nog lekker warm, goed zicht, zonnig, overdag, rustig, want niet veel auto’s op het eiland.

Hoe anders is het hier. Ik fiets voor mijn werk regelmatig o.a. over de Stommeerweg, Stommeerkade of de Oosteinderweg, eigenlijk te vaak over alle wegen zonder echt een eigen afgeschermd fietspad, en vaak dus over het rode gedeelte – volgens mij het fietsgedeelte – waar auto’s gewaarschuwd worden voor fietsers? En de laatste weken te vaak in de regen, wind, soms bij een laagstaande zon. Dan zóu je toch verwachten dat deze bestuurders, in lijn met die op Gran Canaria, daar wel rekening mee houden vanuit hun warme cabine? Arme jongen, in die natte klets, laat ik ‘m even rustig ploeteren… Helaas pindakaas, de werkelijkheid is echt anders. Nog éven erlangs, inhalen bij een tegenligger, geduld komt thuis wel achter de piepers, even afremmen is voor watjes en de eerste klap is een daalder waard. Ik voelde laatst zelfs even de zijspiegel tegen m’n jas…

Word ik daar boos om? Nee, dat niet. Ik denk dat veel mensen geen idee hebben wat het betekent als je door het slechte weer ploetert en een auto heel dicht langs je rijdt. Ze hebben echt geen idee. Ik denk dat veel mensen zouden schrikken als ze het zelf een keer zouden ervaren.

En dus? Nee, geen reprimande, geen boosheid, geen irritatie, maar enkel het dringende verzoek: pak een keer de fiets bij slecht weer, ervaar het zelf en vanaf dan: heel graag iets meer geduld en met een GROTE ZWIEPER om ons heen. Dank aan iedereen, namens alle kwetsbare weggebruikers!

Frans Huijbregts

Frans Huijbregts woont en werkt met veel plezier in Aalsmeer. Als Brabander was hij destijds import, maar is hier inmiddels prima geland en geniet van de mensen, de poel en de gezelligheid. Frans werkt weer sinds 1 juni 2023 als welzijnswerker in Aalsmeer en Kudelstaart. Hij is 59 jaar, woont samen met Anna vormt een gezin met Anna’s dochter Eva, 20 jaar, inmiddels aan de studie en op kamers in Amsterdam en met eigen zoon Matthijs, 30 jaar, die inmiddels al enige tijd in Rotterdam woont.

Foto: Pixabay

Gepubliceerd: 9 februari 2025 om 9:00 uur, geschreven door Elbert Huijts