Column: "Eigen kruis in bejaardenhuis"

Op radioaalsmeer.nl verschijnt iedere zondag een nieuwe column geschreven door en voor een Aalsmeerder of Kudelstaarter. Deze week presenteren we een nieuwe columnist: Mandy van der Zwaard. Haar eerste column is getiteld: “Eigen kruis in bejaardenhuis“.

Afgelopen maand was ik voor wat vrouwenzaken bij de gynaecoloog. Sowieso al nooit het leukste klusje, maar dit keer kreeg ik ook nog een ‘fijne’ boodschap.
“Sorry mevrouw, het komt door uw leeftijd’.
HUH?! Ik ben nog geen 55 jaar! Auw…
De vrouw knikt. “Ja, en uw aandoening speelt ook mee.” Nog eens Auw!
Mijn: “Ik ben rijp voor het bejaardenhuis”  leverde alleen een opgetrokken wenkbrauw op. “Tja, dan moet u maar naar een verzorgingshuis”, zei ze pinnig. Die discussie heb ik laten passeren, want probeer maar eens een woordenstrijd te voeren in je blote billen. Bovendien weiger ik nog langer om mezelf te verantwoorden.

Mijn aandoening bestaat, onder andere, uit het nog altijd niet erkende fibromyalgie en de daarmee gepaarde spierkrachtvermindering. Iets dat zorgt voor onzichtbaar gehandicapt zijn. En daar zit ‘m net de kneep… Naast dat je te kampen hebt met mensen die alles beter weten, kan ik ook al meer dan 30 jaar niet fulltime werken en uiteindelijk zelfs ook niet meer parttime.  Dus van enige pensioenopbouw is dus geen sprake.

Overigens,  voor een verzorgingshuis kom je alleen in aanmerking als je al ´een eind op weg bent´, daarnaast moet je een medische verklaring hebben. En juist die krijg je niet met dit, want het is niet bewezen, dus bestaat het niet.

De kramp in mijn buik begint pas echt als ik er aan denk dat mijn man volgende maand zijn pensioengerechtigde leeftijd bereikt. Als hij wegvalt of niet meer in staat is om mij te helpen, heb ik echt een probleem. Geen pensioen, wel uitgeklede toeslagen en vooral eigen bijdragen die de pan uitrijzen. Nee, voor de zorgkosten kan ik alleen termen bedenken die een vertaling zijn van het werk van de gynaecoloog. Dat soort klussen…
Kortom… dat bejaardenhuis is nog niet zo’n gek idee, vind ik zelf. (Dat die niet meer bestaan is mij helder.) Maar neem nou de woningmarkt; veel ouderen blijven in het vaak veel te grote huis wonen omdat er geen ruimte is voor hen en jongeren kunnen niets kopen omdat het allemaal te duur is. Terwijl volgens mij de oplossing heel simpel is… Bouw meer complexen voor ouderen. Niet per se met zorg, maar wel met zorg dichtbij. Voor de zorgmedewerkers ook beter. Makkelijk de gang door en deur na deur, zorg op maat. Het kan. Het bestaat.

De gemeente Zaanstad is verder in hun denken dan hier in Aalsmeer. Daar hebben ze al een paar jaar de regeling; ‘65+verhuisvoordeel’. Kort gezegd; ga je uit een groot huis naar een kleinere woning krijg je veel financiële voordelen. In Zaanstad hebben ze de kinderziektes al uit het proces gedistilleerd en Zaanstad, dat zijn bijna buren, toch? Dus had de gemeente Aalsmeer dat ook kunnen zien. Beter goed gejat, dan slecht bedacht nietwaar… Dus niet langer zoeken naar het wiel dat bij een ander al draait, maar zorgen voor je eigen inwoners. De plek waar nu in Kudelstaart weer kasten van huizen worden gebouwd had dus ook dit soort wooncomplexen kunnen komen. En als dan ook nog eens het gezondheidscentrum – met gynaecoloog – eindelijk van de grond komt, dan wordt het pas echt leuk. Dan heeft pas écht ieder huis geen last meer van z’n kruis…

Mandy van der Zwaard (1970) is niet alleen vrouw van Jos, maar ook moeder van drie en oma van een. Ze is Doopsgezind van aard, organiseert regelmatig evenementen en heeft een eigen bedrijf als uitgeefster en grafisch vormgever.  Zo is bijvoorbeeld ‘ InKudelstaart ‘, het huis-aan-huisglossy van Kudelstaart uit haar koker. Maar haar grootste liefde is schrijven.  “Schrijven is voor mij overleven. En al is mijn pen soms scherp, het is nooit gemeen bedoelt en ik denk dat de wereld dat goed kan gebruiken. Ik ben voor menselijkheid, vraag me altijd af ‘waarom?’ en overgooi dat met een vleugje gekscherendheid.”

Foto: Pexels (ter illustratie)

Gepubliceerd: 16 februari 2025 om 9:00 uur, geschreven door Elbert Huijts