Column Ernst de Jong: 'Herfstvakantie'

Ernst de Jong is een 58-jarige geboren Amsterdammer die sinds 2006 in Nieuw Oosteinde woont. Hij werkte 28 jaar als handelaar in grondstoffen, maar timmert dit jaar als zelfstandig ondernemer aan de weg. Naast diverse opdrachten als Consultant en Interim Manager, verkoopt hij bestaand hout, uit Oost-Europa in de Benelux. Dit hout wordt weer gebruikt in het interieur of er worden weer meubels van gemaakt. Schrijven vindt hij leuk, vandaar dat hij zich aansloot bij de redactie van Radio Aalsmeer en nu als columnist. Iedere twee weken verschijnt er een pennenvrucht van zijn hand. Vandaag column nummer 66: ‘Herfstvakantie‘.

Ik ben net de foto’s van vorige week aan ‘t bewerken en ordenen. Heerlijk vind ik het om via foto’s mooie herinneringen op te halen. Het vorig weekend was zo’n momentje met mooie herinneringen. Wat bijna nooit lukt, was dit keer dus wel gelukt. Mijn beide zussen en zwagers, onze kinderen en ook nog eens hun kinderen konden allemaal vrij krijgen om gezamenlijk, 21 man in totaal, een weekendje erop uit te gaan.

In het wijndorp Reil, dat bekend staat om z’n 1000 jaar oude wijncultuur, hebben we een heerlijk hotel gevonden waar wij ons lekker lieten verwennen. Hoe lekker zo’n weekend ook is, het is natuurlijk voorbij voordat je er erg in hebt. Daarom was het zaak om het optimale uit je dag te halen. Gelukkig is de Moezelstreek vanuit Aalsmeer slechts vier uur rijden. Dat gaf ons de gelegenheid om vóór het inchecken in ons hotel nog een mooie wandeling te maken over en onder de Geierlay brug, Wij moesten daarvoor wel stipt om 7 uur uit Aalsmeer vertrekken. De Geierlay brug, gebouwd in 2015, is de grootste hangbrug van Europa en zeker de moeite waard om eens te bezoeken. De zon begon net te schijnen toen wij bij de brug aankwamen, enkele laaghangende wolken stegen nog als flarden op uit het dal waarover deze brug is gebouwd. Dit, in combinatie met de schitterende herfstkleuren van de bomen in het dal, was een adembenemend schouwspel; een soort mysterieuze Indian Summer in de Moezelstreek. Wat is de natuur toch mooi.

Met enige tegenzin verlieten wij deze fenomenale plek en spoedden wij ons naar de auto om, zoals afgesproken, met de rest van de familie een aperitief in het hotel te nuttigen. De sommelier raadde ons een Grauer Burgunder aan uit 2016. Ze hadden er nog twee flessen van koud liggen, zo vertelde ons de sommelier. In eerste instantie was er bij velen enige paniek in de ogen te bespeuren. Twee flessen op een groep van 16 volwassenen? Dat kan hij toch niet serieus menen? Gelukkig was dat niet het geval en, nadat wij duidelijk maakten dat wij deze wijn het hele weekend gingen drinken, verzekerde de sommelier ons dat hij er in ieder geval voor zou zorgen dat er een doos koud zou worden gezet.

De volgende dag was een ware marathon. ’s Ochtends, een uur voor zonsopgang, stonden mijn dochter, mijn zwager en ik op een bekend uitzichtpunt aan de Moezel waar de rivier in de loop der jaren zo gemeanderd heeft dat de rivier als het ware de vorm van een hoefijzer heeft aangenomen. Als Aalsmeerder is het een ervaring, om tijdens het zogenaamde blauwe uurtje op een windstille herfstochtend de zon te zien opkomen, zonder het geluid van vliegverkeer. Zelfs het binnenvaartschip dat zich handig door de bekende bocht van de rivier manoeuvreerde deed dat geruisloos. Een magisch moment. Zodra het iets lichter werd kwam de natuur langzaam tot leven. We reden snel terug naar het hotel om op tijd terug te zijn voor het ontbijt.

Aan tafel ontbijten met 21 man waarvan zes kinderen met de leeftijd tussen de 0 en 5 jaar is een ervaring op zich. De jongste dreumesen kregen een cape, uitziend als een soort tent, aangetrokken zodat ze de yoghurt met hun handen konden eten en tegelijkertijd hun “tent” als een Picasso konden versieren. Een gezichtsmasker bestaande uit yoghurt zal de jonge huid ongetwijfeld goed doen. Waar was de zedige rust van vanmorgen aan de oever van de Moezel gebleven?

De ochtend was ter vrije besteding en dus togen wij naar Bernkastel Kues, een bekend dorp in de moezelstreek met boven op de berg een markant kasteel. We hebben weer heerlijk geslenterd en koffie gedronken op een terrasje, genietend van de warme herfstzon. De lunch werd weer gezamenlijk gedaan in een bekend Brauhaus aan de rand van het dorp. Na de lunch hebben we weer in kleine setting een schitterende wandeling gemaakt langs de Moezel. De wijnranken zijn uiteraard al geplukt. De trosjes die er nog aanzitten worden later geplukt zodra de vorst erover heen is gegaan en zullen gebruikt worden om de alom bekende Eiswein te produceren.

’s Middags om een uur of vier hadden wij dan weer gezamenlijk een wijnproeverij op vier minuten lopen van ons hotel. Deze zou slechts een uurtje duren maar enkele “die hards” onder ons wisten deze tot 2,5 uur te rekken. Teruggekomen in ons hotel, nadat wij enkele dozen hadden ingeslagen, konden wij gelijk aanschuiven voor ons galgenmaal, tenminste voor wat betreft dit weekend. De volgende dag was het alweer tijd om naar huis te gaan. Het zat er weer op. Een mooie herinnering van een redelijk uniek familieweekend. Gelukkig hebben wij de foto’s nog zodat wij, in onze gedachten, nog eens terug kunnen naar deze fantastische bestemming.

Ernst de Jong

Gepubliceerd: 30 oktober 2022 om 12:00 uur, geschreven door Elbert Huijts