Column 'Breek in de Week': Tuinieren

Truus Oudendijk maakte jarenlang het overbekende kettinggesprek en schreef ook wekelijks een column voor het Witte Weekblad  Na het verdwijnen van deze lokale Aalsmeerse krant, verschijnt iedere woensdag om 12.00 uur de column op de website van Radio Aalsmeer. Onder de titel ‘Breek in de Week’ de wekelijkse kijk op de wereld om ons heen door Truus Oudendijk. Deze keer: “Tuinieren”.

Onze dagen in coronatijd voltrekken zich in gezellige harmonie. We staan om half acht op -voor ons heet dat uitslapen- ontbijten om half negen, wat voelt als midden op de dag en lopen om negen uur in het Hornmeerpark. Mét hond. Het enige wat we tegen komen is een enkele andere hondeneigenaar die met zijn viervoeter ook een uitlaatrondje doet. Het is er om deze tijd van het jaar prachtig, een gele oase van koolzaad langs de bovensloot aan de dijk en jonge gansjes in de vijver. Ter hoogte van de kinderboerderij klets ik even met de geitjes. Een goudbruin exemplaar mekkert onafgebroken. Uit blijheid? Uit eenzaamheid? Mist ze misschien menselijk gezelschap? Of is het gewoon de druktemaker in de groep, de huilebalk. Ook onder de dieren is er altijd wel eentje die wat te janken heeft. Als de hond uitgedold is, gaan we het park weer uit en doen nog een flink rondje door het dorp. Als we thuis komen, is het tijd voor koffie en hebben we er zo’n 6 km op zitten. Heel goed voor de conditie. Manlief heeft geen werk, de scholen zijn dicht en ik geen opdrachten van de krant. We klussen wat af, onze tuin vaart wel bij al die vrije tijd. De moestuin is mijn afdeling en als ik soms om wat tips of advies verlegen zit, bel ik Jan; mijn tuingoeroe: “Ik wil graag even naar je moestuin komen kijken, durf jij dat aan?” “Kom maar langs hoor”, zegt hij. Dus stap ik op mijn fiets en een kwartier later loop ik over de paardenmest, bewonder alle jonge aanplant en doe een schat aan informatie op. Hij is een boeiend verteller en ik leer van alles over de roze metselbij, hoe je een insectenhotel bouwt, wat de beste manier is om de grond te bemesten, hoe je ongedierte bestrijdt en dat je elke twee jaar nieuwe aardbeienplantjes moet zetten.  Al lopend houden we keurig afstand, een 2 meter lange tonkinstok tussen ons in, die hij al pratend als aanwijsstok gebruikt, hij blijft een leraar. Af en toe prikt hij hem vervaarlijk mijn kant op als ik in mijn enthousiasme te dichtbij dreig te komen. Ik vraag advies over de planttijd voor peultjes en doperwten en welk soort  sperziebonen hij kan aanbevelen. “Kom van de week maar even terug met de auto”, zegt hij. “Ik heb wel het een en ander voor je”. Dat doe ik en ik keer weer huiswaarts met jonge peultjesplanten, doperwtjes om te poten, bietjes om te zaaien, zaaibakken, potjes en een zak stekgrond. Ik ben als een kind zo blij. Een paar dagen later zet ik als dank een eigengebakken cake bij hem op de stoep. Mijn kas en moestuin zien er inmiddels fantastisch uit en alles tiert welig. Ondanks alle Corona kommer en kwel is er nog genoeg leuks te beleven. Elkaar blij maken, zit hem in kleine dingen.

Foto: Truus Oudendijk

Gepubliceerd: 23 april 2020