Column Truus Oudendijk: "Pinksteren"

Truus Oudendijk maakte jarenlang het overbekende kettinggesprek en schreef ook wekelijks een column voor het Witte Weekblad  Na het verdwijnen van deze lokale Aalsmeerse krant, verschijnt iedere woensdag om 12.00 uur de column op de website van Radio Aalsmeer. Onder de titel ‘Breek in de Week’ de wekelijkse kijk op de wereld om ons heen door Truus Oudendijk. Deze keer: “Pinksteren”.

Ons traditionele Pinksterweekend werd niks dit jaar. Al meer dan 25 jaar bivakkeren wij met Pinksteren vier dagen in een boerderij op Texel. Met de hele familie. En dat betekent zo’n 40 tot 50 mensen. Alle disciplines in huis; van militair tot verpleegkundige, van brandweerman tot loodgieter, van buitensportinstructeur tot jurist, van barkeeper tot arts. En dan heb ik nog lang niet iedereen genoemd. Door die diversiteit lukt ook alles in zo’n weekend. Er is altijd wel iemand die weet hoe het moet. De jongste is in de regel nog een baby, de oudste ben ik. Ik fungeer ook als een soort moeder overste in dat weekend. Regel samen met schoonzus en zwager de happen en de dranken en beheer de huishoudportemonnee. Dat leuke festijn kon niet doorgaan vanwege dat stomme corona. Thuisblijven was geen optie, dan ga je maar rare dingen doen, zoals in de tuin werken en het gras maaien. En dat doen we al genoeg. Man googelde “ik zoek een camping waar je kampvuur mag stoken” en kwam terecht in Zeewolde. Dochter ging mee, met man en zonen, “ik kom ook” riep onze zoon. Het was een riante plek, midden in de natuur. Sanitaire voorzieningen waren gesloten, dus geen douche en toilet. Je zou denken dat veel mensen dan afhaken, maar op zo’n natuurcamping komt de ware kampeerdersgeest naar voren. De velden stonden vol met tenten en leuke volkswagenbusjes als mini campers. Onze camper en die van onze dochter zijn van alle gemakken voorzien. Dus geen probleem. Zoonlief die met zijn kinderen in een tent bivakkeert had inderhaast nog even een porta potti aangeschaft. Wij boden wel aan: kom maar bij ons, maar dat mocht niet volgens de corona regels. Iedereen zijn eigen poepdoos mee. Het werkte allemaal prima. We stonden op een plek aan de dijk die grenst aan het Flevomeer en belandden regelrecht in het hooiseizoen. Het gemaaide gras lag te drogen, klaar om te verwerken. Eerst kwam de hooi-opschudder, daarna de balenpers, gevolgd door de baleninpakker en tot slot de wagen die alles weer meenam. Kleinzoon van twee heeft genoten van al die landbouwvoertuigen die pal voor zijn neus heen en weer reden. En wij ook. Zodra de avond viel staken we het kampvuur aan, schonken een glas in en bakten hamburgers, worstjes en zalm boven het vuur. In het gras lag een zwarte rubberen zak met water, op temperatuur gebracht door de zon, zodat de kleintjes een warme douche hadden voor het slapen gaan.

Dochter en ik namen ’s morgens vroeg de koude buitendouche. Werd je heel wakker van. Manlief niet, die bleef gewoon naar kampvuur stinken. Ook lekker. Topweekend.

Truus Oudendijk

Gepubliceerd: 10 juni 2020 om 20:18 uur, geschreven door Elbert Huijts