Column Ernst de Jong: "Sorry zeggen…… nu het nog zin heeft"

Ernst de Jong is een 56-jarige geboren Amsterdammer die sinds 2006 in Nieuw Oosteinde woont. Hij werkte 28 jaar als handelaar in grondstoffen, maar timmert dit jaar als zelfstandig ondernemer aan de weg. Naast diverse opdrachten als Consultant en Interim Manager, verkoopt hij bestaand hout, uit Rusland in de Benelux. Dit hout wordt weer gebruikt in het interieur of er worden weer meubels van gemaakt. Schrijven vindt hij leuk, vandaar dat hij zich aansloot bij de redactie van Radio Aalsmeer en nu ook als columnist. Iedere twee weken verschijnt er een pennenvrucht van zijn hand. Vandaag column nummer 20: ‘Sorry zeggen…… nu het nog zin heeft’ .

Het afgelopen jaar stond in het teken van “sorry zeggen” voor iets wat decennia en soms wel eeuwen geleden is gebeurd. Ik denk dan aan onze Koning die in Indonesië zich namens Nederland heeft verontschuldigd over hoe Nederland zich heeft gedragen gedurende de kolonisatie en de politionele acties na de 2^e Wereldoorlog. Ik denk aan de regering hoe die zich heeft verontschuldigd voor discriminatie en slavenhandel ten tijden van de VOC en WIC.

Ik denk ook aan de regering die zich heeft verontschuldigd aan de vele ouders die slachtoffer zijn geworden van een falend zorgtoeslagbeleid waar veelal discriminatie aan ten grondslag lag. Misschien is het goed dat wij dat doen, maar diegene die de verontschuldigingen in ontvangst neemt, koopt er geen pakje boter voor. Op z’n best kan hij of zij voldoening scheppen in de erkenning die veelal lang op zich liet wachten. Degene die zich verontschuldigt, heeft meestal part noch deel gehad aan het genoemde onrecht en doet dat in feite namens mensen die al lang niet meer in functie zijn of al enkele eeuwen geleden overleden zijn.

Ik denk dat de ‘zin’ van het verontschuldigen zit in het feit dat, wanneer het bijvoorbeeld gaat om discriminatie, we niet alleen naar het verleden kijken, maar dat we ons er terdege van bewust zijn dat het vandaag de dag helaas nog steeds actueel is. Ik worstel al een tijdje met het volgende. De Covid-19 pandemie heeft de wereld in een houtgreep en gelukkig is er binnen zeer korte termijn een vaccin gevonden die ons helpt het ‘oude normaal’ spoedig weer op te pakken. Nu al horen we geluiden dat mensen over elkaar heen lopen om zo snel mogelijk gevaccineerd te worden, zelfs als ze nog niet aan de beurt zijn. Er wordt actie gevoerd om de regering over te halen om het leger in te zetten om het tempo van vaccineren snel op te voeren, zodat Nederland zijn achterstand ten opzichte van andere Europese landen zo snel mogelijk kan inhalen. Helaas hebben we het hier over ‘luxe problemen’. Ik hoor te weinig geluiden over het feit dat het continent Afrika met z’n 1,2 miljard voornamelijk arme, donker gekleurde inwoners moeten wachten tot 2022 en wellicht 2023 voordat zij in aanmerking komen voor de vaccinatie die daar net zo dringend nodig is als hier in het welvarende gedeelte van de wereld. Wij hebben toch een World Health Organisation die juist dit met twee handen zou moeten aangrijpen om voor een eerlijke verdeling te komen wereldwijd van de beschikbare vaccins.

Dit is discriminatie, niet van enkele eeuwen geleden waarvoor we ons verontschuldigen, maar dit is discriminatie van vandaag, van arme minder kansrijke mensen. Wij doen dit met volle bewustzijn, maar we hebben alleen oog voor onszelf en we willen alleen maar zo spoedig mogelijk het vaccin krijgen en teruggaan naar het ‘normale’ leven.

Wanneer gaan wij onze verontschuldiging uitten aan de bewoners van Afrika? Dit is hét moment om eerlijk te delen. Vandaag! Iedereen heeft recht op gezondheid, iedereen wil weer leven zonder ‘social distancing’, lockdowns en avondklokken. Maar we doen het niet; we doen alsof onze neus bloedt. Ik kan aan dit gigantische schandaal, aan deze enorme discriminatie weinig veranderen anders dan mij stem te laten horen door mijn mening te uitten.

Ik schaam mij oprecht en wil mij verontschuldigen voor de manier waarop het welvarende deel van de wereld vandaag de dag nog steeds discrimineert.

Ernst de Jong

Foto: pexels.com

Gepubliceerd: 31 januari 2021